Το σχόλιο, σε μία από αναρτήσεις μας, της Ουρανίας Τσαβλαχοπούλου-Μπέντα για την υλοποίηση δράσεων στο εσωτερικό των αρχοντικών μου δίνει την ευκαιρία να κάνω δύο παρατηρήσεις.
Ποιος διαφωνεί με δράσεις που στοχεύουν στην προβολή του μνημείου και στην ενίσχυση των δεσμών μας με αυτό;
Τώρα είναι κλειστά σπίτια, είτε γιατί απαιτούνται εργασίες συντήρησης, είτε γιατί είναι επισκέψιμα (κάθε πότε άραγε;;) ως μουσεία και μόνο. Αλλά και όταν είναι επισκέψιμα, πόσες φορές θα επισκεφθεί στην ζωή του ένας Σιατιστινός το αρχοντικό της Πούλκως; Μία φορά; Δύο; Τρεις; Μάτια που δεν βλέπονται, γρήγορα λησμονούνται. Αποξενώνονται θα έλεγα πιο απλά.
Πόσες φορές όμως θα το επισκεφτούμε όταν υλοποιούνται δράσεις σε αυτό; Εκθέσεις; Ομιλίες; Παρουσιάσεις βιβλίων; Μουσικές εκδηλώσεις;
Ας μην ξεχνάμε πως τα αρχοντικά μας έχουν μεγάλες αυλές. Δεν θα μπορούσαν να γίνουν κάποιες μικρές μουσικές συναυλίες; Για λίγο κόσμο που αγαπά τέτοιες εκδηλώσεις. Με ένα συμβολικό εισιτήριο ώστε να γίνει σεβαστή η εκδήλωση από το ευρύ κοινό. Το εισιτήριο δεν έχει μόνο εισπρακτικό σκοπό.
Στο αρχοντικό Τσιατσιαπά στην Καστοριά έγινε το Gala Γούνας, τον περασμένο Απρίλιο. Η φωτογραφία του μαζί με το όμορφο πρόσωπο της Ζέτα Μακρυπούλια, διαφήμιζε όχι μόνο το Gala αλλά και το αρχοντικό. Δράσεις που δεν επιτρέπουν την αποξένωση αλλά και που έχουν πολλές φορές και οικονομικό όφελος.
Αλλά για όλα αυτά, χρειάζονται τα άτομα που θα στελεχώνουν το φορέα διαχείρισης των αρχοντικών μας. Άτομα που είτε έχουν τις εμπειρίες ή θα φροντίσουμε συνεχώς να τις παραλαμβάνουν. Η στασιμότητα στην εισροή της τεχνογνωσίας είναι ένα πρόβλημα. Μηχανικοί, αρχαιολόγοι, συντηρητές, οικονομολόγοι, υπεύθυνοι marketing, program manager, και το σημαντικότερο ο επικεφαλής, είναι αυτοί που θα τον στελεχώσουν. Χρήματα από πού; Να κοιτάξω προς το μέρος κάποιων πονηρά.
Αυτοί θα φροντίσουν να στηθούν οι βάσεις, και αργότερα θα πρέπει το γραφείο από μόνο του, να αναζητά τα χρηματοδοτικά εργαλεία.
Μήπως τελικά κοινωφελή έργα δεν είναι μόνο συγκριμένα τεχνικά έργα. Αλλά την έννοια του κοινωφελούς και του έργου θα την ξαναδούμε.
Λάζαρος Γ. Κώτσικας
Πολιτικός Μηχανικός, PhD
lkotsikas@gmail.com
