Αγιασμός για την έναρξη της νέας κατηχητικής χρονιάς στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Σιάτιστας (φωτο)

Ξεκίνησε η νέα Κατηχητική χρονιά για τους πιστούς της ενορίας του Αγίου Νικολάου με τον Αγιασμό, που έγινε το απόγευμα της Κυριακής 15 Οκτωβρίου 2017.

Στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου, παρουσία των κατηχητριών, πολλών μαθητών, γονέων και ενοριτών, έγινε ο Αγιασμός από τους ιερείς της Ενορίας, τον π. Βασίλειο και τον π. Νέστορα, για την έναρξη των Κατηχητικών Σχολείων για παιδιά Νηπιαγωγείου, Δημοτικού Σχολείου, Γυμνασίου, Λυκείου και τους ηλικιωμένους.

Ο π. Βασίλειος, προϊστάμενος της Ενορίας, υπεύθυνος των κατηχητικών και κατηχητής στα παιδιά του Λυκείου, μετά τον Αγιασμό έδωσε ευχές σε μαθητές και κατηχητές, για τη νέα κατηχητική χρονιά και με ένα σύντομο λόγο του ανέφερε, γιατί πρέπει τα παιδιά αλλά και οι μεγάλοι να προσέρχονται στα μαθήματα της κατηχήσεως.

Είπε χαρακτηριστικά: «Αρχίζουμε τα μαθήματα κατηχήσεως σε όλες τις βαθμίδες – ηλικίες, για να μάθουμε τον Αληθινό Θεό μας, τον Ιησού Χριστό, την Αγία Τριάδα. Ποιός είναι; Τι μας λέει; Τι έχει πράξει ή πράττει; Τι θέλει από εμάς; Να δούμε ότι είναι Αληθής. Είναι η Αλήθεια. Είναι πιστός, αξιόπιστος. Αυτά μας ενδιαφέρουν.

Κυκλοφορούν πολλές «αλήθειες» και πολλοί «αληθινοί». Πρέπει να τους διακρίνουμε. Είναι αξιόπιστοι; Μπορούμε να τους βασιστούμε; Πού θα μας οδηγήσουν;

Πρέπει να έχουμε κριτήριο.

Κριτήριο είναι η φύση, η λογική και η πείρα.

Δεν είναι τα τέλεια κριτήρια, αλλά μπορούν να με οδηγήσουν στην «Αλήθεια», που είναι ο Αληθινός Θεός, ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα.

Η γνώση του Αληθινού Θεού είναι το τέλειο κριτήριο, που δοκιμάζει τα πάντα, κρίνει τα πάντα.

Αυτό κάνει η Εκκλησία, ανά τους αιώνες, και οδηγεί τους ανθρώπους με ασφάλεια στο τέλος, στον σκοπό της ανθρώπινης υπάρξεως, που είναι η θέωση, η αγιότητα, η μακαριότητα, η χριστοποίηση του ανθρώπου. Αυτό γίνεται δια του Λόγου του Θεού, τον οποίο κατέχει η Εκκλησία και εκφέρει η Εκκλησία.

«Εξήλθεν ο σπείρων του σπείραι τον σπόρον αυτού… ο σπόρος εστίν ο Λόγος του Θεού». (Λουκ. Η΄ 4-15)

 Αυτός ο σπόρος, ο Λόγος του Θεού, χορταίνει, ικανοποιεί, την ανθρώπινη φύση (λογική – συναίσθημα – βούληση – ζωή – ψυχή –συνείδηση, τον όλο άνθρωπο). Όσοι δεν ικανοποιούνται, πιθανόν να ανήκουν σε μία από τις τρεις πρώτες περιπτώσεις  των ανθρώπων της παραβολής.

Ο σπόρος, ο Λόγος του Θεού, τέλος, κάνει μακάριους τους ανθρώπους, τους δίδει την μακαριότητα, την ευτυχία. «Μακάριος ανήρ (άνθρωπος) ος εν τω νόμω Κυρίου το θέλημα αυτού, και εν τω νόμω αυτού μελετήσει ημέρας και νυκτός. (Ψαλμός Α΄ 2) και έσται ως το ξύλον (δένδρο) το πεφυτευμένον παρά τας διεξόδους των υδάτων, ο (δένδρο) τον καρπόν αυτού δώσει εν καιρώ αυτού (καρποφορία) και το φύλλον αυτού ουκ απορρυήσεται (δεν θα χάσει τη δροσιά, τη ζωντάνια) και πάντα όσα αν ποιεί κατευοδωθήσεται. (όλα θα του πάνε καλά)» (Ψαλμός Α΄ 3)

Λέμε, γιατί δεν πάνε καλά τα πράγματα στον εαυτό μας, στην οικογένεια, στην πόλη, στο κράτος, στην οικουμένη. Είναι επειδή οι άνθρωποι δεν μελετούν τον Λόγο του Αληθινού Θεού.

Ολόκληρη η Αγία Γραφή μας προτρέπει να μελετούμε τον Λόγο του Θεού.

«Μακάριος ο αναγινώσκων και οι ακούοντες τους λόγους της προφητείας (μακάριοι), και τηρούντες (μακάριοι) τα εν αυτή γεγραμμένα^. ο γαρ καιρός εγγύς». (Αποκ. Α΄ 3) Το άγνωστο του θανάτου μας, μας υποδεικνύει αυτή την εγγύτητα. Μπορεί να πεθάνω αυτή τη στιγμή, σε λίγη ώρα, το βράδυ, αύριο. Εφ’ όσον δεν το γνωρίζουμε το τέλος μας, άρα ο Χριστός, ο καιρός της συναντήσεώς μας, είναι εγγύς.

Αν ζούσαμε έχοντας αυτή την αίσθηση της εγγύτητας του Ιησού Χριστού, του Θεού μας, θα ήμασταν άλλοι άνθρωποι, και ως πρόσωπα και ως κοινωνία και ως ανθρωπότητα.

Κάνουμε το λάθος να ασχολούμαστε, μάλλον να απασχολούμαστε με την κοινωνία, με τους πολλούς και έχουμε αφήσει, παρατήσει τον εαυτό μας. Αν δεν θεραπεύσω τον εαυτό μου, θα είμαι ικανός να θεραπεύσω τον άλλο; την κοινωνία;

Ο λόγος του Θεού μας προτρέπει να στρέψουμε την προσοχή και το ενδιαφέρον στον εαυτό μας, να εργασθούμε στον εαυτό μας, να μορφώσουμε τον εαυτό μας εν Χριστώ, να γίνουμε οι ένθεοι άνθρωποι. Μη μας διαφεύγει ότι ζούμε σε μία χριστιανική κοινωνία που έχει όνομα «Χριστιανική κοινωνία» αλλά δεν έχει ζωή χριστιανική.

Η σημερινή χριστιανική κοινωνία δεν ζει χριστιανικά.

Αν δεν γνωρίσουμε με ακρίβεια και ορθότητα την χριστιανική πίστη μας, θα μας λείπει το κριτήριο, με βάση το οποίο θα κρίνουμε τον εαυτό μας, αν βαδίζει σωστά η όχι.

Χρειάζεται να ξυπνήσουμε, να γνωρίσουμε, να μετανοήσουμε, να ζήσουμε την ένθεη ζωή, και να δώσουμε το μήνυμα της σωτηρίας και σ’ ολόκληρη την κοινωνία.

Τα κατηχητικά μαθήματα μας περιμένουν.»

Στο τέλος ο π. Βασίλειος φώτισε τα παιδιά και τους μεγάλους με τον αγιασμό και στη συνέχεια όλοι όσοι παραβρέθηκαν έλαβαν ένα μικρό κέρασμα προσφερόμενο από την Ενορία.

Καλή κατηχητική χρονιά!!!